Në një skenë të kuruar me kujdes, “Shkodra Elektronike” shfaqet si një udhëtim nëpërmjet kohës ku tingujt e nostalgjia shndërrohen ecin së bashku.
“Turtulleshë”, si një thirrje e lashtë nga zemra e Shkodrës, e hap koncertin. Ngjyrat kuq e zi nuk janë vetëm sfond, por atmosferë që ndriçon jehonën e së kaluarës në ritmin e sotëm. Kostumet, si një përkthim vizual i muzikës, ndërthurin hijeshinë e trashëgimisë me shkëlqimin e elementeve të skenës bashkëkohore.
Ajo që dëgjon tejkalon kornizat e këngës duke u shndërruar në rikrijim.
Këngët e vjetra shkodrane vijnë të rilindura në një peizazh të ngjeshur elektronik, ku ritmi të përfshin si një rrymë që nuk të lë të rrish në vend.
Në skenë, vallëzimi nuk është veç një koreografi, por një rrëfim trupor, një gjuhë e lëvizjeve që thotë shumë.
Kur arrihet te “Vaj si koka ba dynjaja”, duket sikur skena e gjithë “DokuFest-it” merr frymë njëkohësisht.
“Zjerm” ndizet si një rebelim i zërit. Publiku hyn në një botë që nuk është më thjesht këngë por një përjetim.
Më vonë, në një moment solemn dhe përbashkues, në skenë ngjitet Kori Isopolifonik
Shkodra Elektronike nuk është vetëm një grup që jep një koncert. Është një përjetim ku kujtesa vallëzon.