Oier Sarriegi, i zhvilluar tek Athletic Bilbao, luan te klubi historik Drenica në Superligën e Kosovës. Mbrojtësi i lindur në San Sebastian flet për “AS” nga Skenderaj
Oier Sarriegi nuk e kishte menduar kurrë se do të përfundonte duke luajtur në një vend të ri dhe të panjohur si Kosova.
I zhvilluar në akademinë e klubit Athletic Bilbao dhe duke luajtur më vonë tek Alaves B, Tudelano, Ebro dhe Beroe në Bullgari, mbrojtësi i krahut të djathtë i lindur në San Sebastian, vendosi ta vazhdonte karrierën e tij në një nivel tjetër duke nënshkruar me Drenicën, një nga klubet më të vjetra dhe më të njohura të Kosovës. Pas debutimit të tij me klubin e Skenderajt, Sarriegi u bë lojtari i dytë spanjoll në historinë e kampionatit kosovar pas Jalen Blesës, i cili luajti për Istogun, Rahovecin dhe Prishtinën vetëm pak vite më parë.
“Është një përvojë unike. Nuk e kisha menduar kurrë të luaja në Kosovë, por doja të dilja, të provoja diçka ndryshe dhe të shihja se sa larg mund të shkoja”, thotë Sarriegi, i cili ende është duke u përshtatur me ambientin e ri.
Ai mbërriti në fund të gushtit, në ditën e fundit të afatit kalimtar, dhe nuk i duhej kohë për të debutuar me ekipin.
“Në debutimin tim si titullar luajtëm kundër Dritës, e cila është skuadra më e mirë në vend, dhe arritëm të fitonim 1:0. Luajta 90 minuta me paraqitje të mirë, kështu që jam shumë i lumtur”, thotë ai me një buzëqeshje.
Fitorja ishte më shumë sesa vetëm tri pikë. Ishte një shenjë pozitive për Drenicën, e cila është rikthyer në elitë dhe synon të rritet me ndihmën e investitorëve të rinj.
Pas shtatë ndeshjeve, skuadra e Skenderajt renditet në vendin e katërt me tri fitore, dy barazime dhe dy humbje.
“Qëllimi është i qartë. Të përfundojmë në njërën prej katër pozitave të para dhe të jemi në gjendje të luajmë në Evropë vitin e ardhshëm”, thotë Sarriegi, i cili tashmë është bërë një lojtar kyç dhe i padiskutueshëm në formacionin titullar.
Edhe pse Spanja nuk e njeh zyrtarisht Kosovën si shtet të pavarur, vendi ballkanik shpalli pavarësinë e tij në vitin 2008 dhe gjithashtu ka një popullsi dukshëm të re, gjë që shihet në stadiumet e tij.
“U habita nga pasioni që ekziston për futbollin. Në ndeshjen tonë të parë, kishte më shumë se 3.000 shikues në tribuna dhe mund të shihni se njerëzit e jetojnë atë me shumë pasion, madje edhe më shumë se në Spanjë”, thotë ai.
Drenica, klub i qytetit të Skenderajt, është një nga klubet historike të vendit, megjithëse vetëm kohët e fundit ka rifituar vendin e saj në Superligë pas disa vitesh në Kategorinë e Dytë.
“Njerëzit të ndalojnë në rrugë, të brohorasin... kur thua se luan për Drenicën, mund të kuptosh se është një klub shumë i dashur këtu”, thotë Oier.
Pasioni kombinohet me një ligë në rritje. Superliga e Kosovës po kërkon të bëjë emër në Evropë me klubet si Drita, e cila këtë sezon arriti në fazën e ligës së Ligës së Konferencës dhe do të përballet me Rayo Vallecanon, ndër të tjera.
“U habita vërtet nga niveli. Është një ligë shumë fizike, me aksion të vazhdueshëm, por lojtarët vendas janë shumë cilësorë. Plus, ka të huaj nga shumë vende që e ngrenë standardin. Është e ngjashme me atë që përjetova në Bullgari - një ligë profesionale dhe kërkuese”, analizon mbrojtësi i krahut.
Edhe pse Superliga e Kosovës “ndiqet gjerësisht”, Oier Sarriegi u habit nga numri i madh i tifozëve që shikojnë futbollin spanjoll.
“U habita vërtet që, ashtu si në Bullgari, ata kanë kaq njohuri për ligën spanjolle. Ata e dinë që kam luajtur për Athletic Club dhe Alaves. Ata i njohin ato dhe shumë klube të tjera”.
“Këtu më shohin pak si Muriqin e Kosovës”
Figura më e madhe në futbollin kosovar është Vedat Muriqi, sulmuesi i Mallorcas dhe një idhull absolut në vendin e tij.
“Këtu më thonë me shaka se jam pak si Muriqi i Kosovës, sepse jam i vetmi spanjoll që luan në këtë ligë. E gjejnë kuriozitetin dhe ma tregojnë”, rrëfen Oier.
Krahasimi flet për rëndësinë që ka futbolli në identitetin e vendit:
“Muriqi është si një gjysmëperëndi. Çdo gol që ai shënon për ekipin kombëtar është një arritje. Kundër Suedisë, ai shënoi dhe stadiumi ishte plot. Ishte atmosferë e zjarrtë”.
Përfaqësuesja e Kosovës ëndërron të kualifikohet për herë të parë në një Kupë Bote. Megjithatë, për Oier Sarriegin, sfida nuk kufizohet vetëm në fushë. Rutina e tij e përditshme në Skenderaj kërkon gjithashtu që ai të përshtatet me zakonet e reja dhe një kulturë tjetër.
“Ne flasim shqip këtu, dhe jo të gjithë flasin anglisht, megjithëse të rinjtë po. Po mësoj fjalët bazike për t’u integruar dhe për të treguar respekt. Gjithashtu më ka tërhequr feja. Është një vend me shumicë myslimane, dhe shumë nga shokët e mi të ekipit luten para dhe pas stërvitjes. Në fillim, është e habitshme, por pastaj e sheh si pjesë të normalitetit të vendit”, shpjegon mbrojtësi i krahut i lindur në San Sebastian.
Larg imazheve të një vendi të dëmtuar nga lufta, Oier Sarriegi ka gjetur një realitet të ndryshëm.
“U habita nga sa moderne është gjithçka. Apartamenti im është i ri, mjediset janë shumë të mira dhe cilësia e jetës është e mirë. Ndoshta nga jashtë pret diçka ndryshe, por kur mbërrin këtu sheh një vend në rritje, me të rinj dhe shumë jetë në rrugë”.
Një udhëtim i gjatë
Karriera e tij është shënuar nga shkathtësia. Nga një sulmues në ditët e tij të para te Lezama, u shndërrua në mbrojtës të djathtë, me raste edhe si qendërmbrojtës dhe madje edhe në krahun e majtë, Oier është përshtatur gjithmonë me rrethanat. “Pozicioni im natyror është mbrojtës i djathtë, por unë përshtatem me çdo gjë që kërkon trajneri. Mendoj se mund të paraqitem mirë këtu, sepse është një ligë shumë fizike dhe me ritëm të shpejtë, me më pak kohë pushimi, gjë që u përshtatet karakteristikave të mia”, shpjegon ai.
Pas kohës së tij në Bullgari, ku ai shijoi përvojën e tij të parë jashtë vendit me Beroe, qëllimi i tij tani është i qartë - të luajë në futbollin profesionist.
“Jam shumë mirënjohës ndaj agjentit tim Tonin Fernandez për mundësinë që më dha duke më çuar në Beroe. Në Spanjë është shumë e vështirë të arrish në La Liga ose Kategorinë e Dytë. Këto liga të japin mundësinë të jesh profesionist, të luash në stadiume me 10 mijë ose 15 mijë shikues, dhe janë përvoja unike. Unë inkurajoj çdo lojtar që ka mundësinë të shkojë jashtë vendit ta bëjë këtë. Të ndryshon jetën”, thotë ai.
Në moshën 28-vjeçare, Sarriegi beson se ka ende shumë rrugë për të bërë.
“Ambicia ime është maksimale. Dua të kem një sezon të mirë këtu, të ndihmoj Drenicën të rritet dhe të vazhdoj të përparoj në karrierën time. Kam ende shumë vite të mbetura në futboll dhe dua të shkoj sa më larg që të jetë e mundur”.
Për momentin, emri i tij është tashmë pjesë e historisë së futbollit kosovar. Dhe nëse gjithçka shkon sipas planit, aventura e Oier Sarriegi mund të jetë një pikë kthese, si për të ashtu edhe për një vend që po fillon ta shohë futbollin si një dritare drejt botës.