Në një bashkëbisedim në podcastin PIKË, publicisti dhe analisti Veton Surroi ka ndarë refleksione mbi ngjarjet e vitit 1981 në Kosovë dhe qëndrimet e udhëheqjes kosovare ndaj demonstratave.
Surroi fillimisht kujtoi se kur erdhi në Kosovë në vitin 1982, pamja e qytetit të Prishtinës dhe veprimet e policisë të armatosur i bënë një përshtypje të thellë, duke e konsideruar si një ndryshim epokal dhe shenjë të rreptësisë që do të mbizotëronte më pas. Ai shpjegon gjithashtu se Kosova në atë kohë ishte një hapësirë e kontrolluar ngushtësisht, ku çdo lëvizje e pakontrolluar shkaktonte reagime të menjëhershme.
“Për mua, ajo që shihej në Prishtinë ishte një situatë e pasigurisë. Po ashtu, një tjetër faktor që ndikoi ishte vdekja e Titos, duke i futur udhëheqësit kosovarë në një periudhë të pasigurtë dhe të paqartë. Ata nuk kishin mundësi të reagonin në mënyrë të shpejtë ndaj ngjarjeve”, ka thënë Surroi, pyetur nga bashkëbiseduesi Faton Topalli se pse udhëheqja kosovare e asaj kohe nuk i dha përkrahje demonstratave.
Ai shtoi se udhëheqja kosovare ishte e ndërgjegjshme për pasojat e mundshme të një reagimi të mëtejshëm ndaj demonstratave, të cilat mund të shkaktonin vendosjen e regjimit ushtarak dhe për këtë arsye nuk e mbështetën plotësisht kërkesën e studentëve për ndryshime.
Surroi përmendi se Kosova kishte disa arritje të rëndësishme gjatë periudhës së autonomisë, përfshirë ndihmën për ndërtimin e Liqenit të Ujmanit, një projekt që ishte i garantuar nga Kosova përmes Fondit Monetar Ndërkombëtar, dhe që kishte ndikim të rëndësishëm në energjinë dhe bujqësinë e rajonit.
“Nëse nuk do të kishim ndërtuar Liqenin e Ujmanit, do të kishim probleme serioze në furnizimin me energji dhe ujë. Ky është një shembull i fshehur pas idesë së autonomisë, por ishte një arritje e madhe për Kosovën”, deklaroi Surroi.
